Η Λίμνη Ζηρού, γνωστή και ως Λίμνη Ζηρός, απλώνεται στα ανατολικά του νομού Πρέβεζας, σε μια γαλήνια αγκαλιά ανάμεσα στα Θεσπρωτικά όρη και τον ποταμό Λούρο, με τον οποίο επικοινωνεί υπογείως. Το τοπίο γύρω της είναι πλούσιο και πολυσύνθετο· από τα δυτικά υψώνονται κατάφυτες πλαγιές, ενώ στα βόρεια δεσπόζει ο Κοκκινοπηλός, μια εντυπωσιακή ομάδα λόφων από ερυθρό άργιλο, μεγάλης γεωλογικής και αρχαιολογικής σημασίας. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η λίμνη σχηματίστηκε πριν από περίπου δέκα χιλιάδες χρόνια, όταν κατέρρευσε η οροφή ενός τεράστιου υπόγειου σπηλαίου, αφήνοντας στη θέση του αυτόν τον φυσικό καθρέφτη μήκους 900 μέτρων και πλάτους 600. Τα γαλήνια, σκοτεινοπράσινα νερά της αντανακλούν τα χρώματα του δάσους, δημιουργώντας ένα σκηνικό που αλλάζει με το φως της ημέρας και μαγεύει κάθε επισκέπτη. Γύρω της αναπτύσσεται ένα μοναδικό οικοσύστημα με χιλιάδες είδη χλωρίδας και πανίδας, ένα ζωντανό πάρκο που δεν το δημιούργησε ο άνθρωπος, αλλά η ίδια η φύση.
Το όνομα της λίμνης θεωρείται ότι έχει σλαβική προέλευση, στοιχείο που μαρτυρεί τη μακραίωνη και πολυπολιτισμική ιστορία της Ηπείρου. Όπως κάθε τόπος με ιδιαίτερη ομορφιά, έτσι και η Λίμνη Ζηρού έχει ντυθεί με μύθους. Ο πιο γνωστός αφηγείται την τραγική ιστορία δύο αδελφών, μιας πλούσιας και μιας φτωχής. Η αντιζηλία τους οδήγησε σε ρήξη, κι όταν η φτωχή έφυγε για τα βουνά, ένας άγγελος την προειδοποίησε να μην κοιτάξει πίσω. Όμως, η γη σείστηκε, κατάπιε το σπίτι και την οικογένεια της πλούσιας, και η φτωχή, παρασυρμένη από τον τρόμο, γύρισε να δει — για να μαρμαρώσει μαζί με το γάιδαρό της. Έτσι, λέει ο θρύλος, γεννήθηκε η μυσταγωγική Λίμνη Ζηρού, που μέχρι σήμερα κρατά μέσα στα νερά της τη μνήμη, τη σιωπή και τη δύναμη της φύσης.
